W dniu 9 marca 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał w sprawie C-398/15 Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Lecce przeciwko Salvatoremu Manniemu, ważne rozstrzygnięcie. Tzw. „prawo do bycia zapomnianym” nie znajduje zastosowania, jeżeli chodzi o dane ujawnione w rejestrach handlowych państw członkowskich.
„Prawo do bycia zapomnianym” zostało dość szeroko omówione w wyroku w sprawie Google Spain (C-131/12). Wówczas TSUE uznał, że na wniosek zainteresowanej osoby, operator wyszukiwarki Internetowej zobowiązany jest do usunięcia danych osobowych, które jej dotyczą. Przedmiotowy wyrok był precedensowy, gdyż tzn. „prawo do bycia zapomnianym” nie wynika wprost z przepisów unijnych. W tym zakresie, problematyczne może być już tylko samo poszerzanie umowne uprawnień nieprzewidzianych wprost w przepisach prawa w drodze dalszej wykładni sądowej.
TSUE musiał rozstrzygnąć zagadnienie, w którym doszło do kolizji dwóch interesów – interesu prywatnego (dane pojedynczej jednostki) oraz interesu publicznego (dostęp osób trzecich do informacji). Z jednej strony interes prywatny obywatela, który wskazywał na zagrożenie czy też już nawet naruszenie jego prawa do wizerunku, a z drugiej strony interes publiczny. Należy mieć na uwadze, iż dane historyczne ujawnione w rejestrze bardzo często są wykorzystywane przez przedsiębiorców w obrocie gospodarczym, np. w celu ustalenia umocowania danej osoby do podpisania konkretnej umowy.
TSUE wprost odrzucił możliwość usunięcia i anonimizacji danych z rejestru handlowego, natomiast w zakresie ograniczenia do nich dostępu osobom trzecim, odsyła do prawa krajowego i przerzuca ciężar oceny poszczególnych stanów faktycznych na sądy krajowe. Jeśli w danym przypadku okaże się, że prawo krajowe zezwala na tego rodzaju żądania, to zadaniem sądu będzie ustalenie, w świetle wszystkich istotnych okoliczności, czy istnieją ewentualnie przeważające i uzasadnione względy, które w stosownym wypadku mogłyby wyjątkowo usprawiedliwić ograniczenie dostępu osób trzecich do informacji.
Polski ustawodawca wprost wyklucza możliwość usunięcia danych czy to z rejestru przedsiębiorców KRS czy to z Centralnej Ewidencji Informacji Działalności Gospodarczej. Rozszerzenie „prawa do bycia zapomnianym” na dane zawarte w rejestrze przedsiębiorców KRS prowadziłoby do podważenia zaufania do stabilności i pewności wpisów.
WYROK TRYBUNAŁU (druga izba) z dnia 9 marca 2017 r.
Menu
