Terminy zapłaty w transakcjach handlowych –
przegląd zmian w związku z implementacją Dyrektywy 2011/7/UE
Od 28 kwietnia 2013 roku obowiązuje nowa ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, która zastąpiła starszą ustawę o tej samej nazwie obowiązującą od początku 2004 roku. Zmiana ta była wywołana koniecznością implementacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych. Tym samym w polskim porządku prawnym pojawiły się nowe regulacje:
1. Maksymalny dopuszczalny termin zapłaty
Nowa ustawa określa maksymalny dopuszczalny termin zapłaty, który co do zasady nie może przekroczyć 60 dni – tak więc strony mogą w umowie określić termin krótszy. Termin ten jest liczony od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi. Jednak strony mogą ustalić dłuższy termin pod warunkiem, że nie jest to sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi.
Kolejna zmiana dotyczy podmiotów publicznych na które również obowiązują regulacje dotyczących terminów zapłaty w transakcjach handlowych. W ich przypadku maksymalny termin zapłaty wynosi 30 dni od dnia dostarczenia faktury lub rachunku. Jednak strony mogą również ustalić dłuższy termin zapłaty, nie przekraczający 60 dni, pod warunkiem że ustalenie to jest obiektywnie uzasadnione właściwością lub szczególnymi elementami umowy.
W razie przekroczenia tych regulacji wierzycielowi, który spełnił swoje świadczenie przysługują po upływie (odpowiednio 60 lub 30 dni) odsetki w wysokości odsetek za zwłokę naliczanych dla zaległości podatkowych.
2. Maksymalny dopuszczalny termin na badanie towaru lub usługi w celu potwierdzenia ich zgodności z umową.
Jeżeli strony transakcji handlowej przewidziały w umowie możliwość przeprowadzenia badania towaru lub usługi w celu potwierdzenia ich zgodności z umową, to czas jego trwania nie może być sprzeczny ze społeczno-gospodarczym celem umowy i z zasadami współżycia społecznego. Musi on być również obiektywnie uzasadniony ze względu na właściwość towaru lub usługi. Jednak nigdy nie może on przekraczać 30 dni liczonych od dnia otrzymania towaru lub usługi.
3. Stałej rekompensaty z tytułu zwrotu kosztów odzyskiwania przeterminowanych należności
Nowa ustawa wprowadza prawo do tzw. stałej rekompensaty z tytułu zwrotu kosztów odzyskiwania przeterminowanych należności przysługujące wierzycielowi od dłużnika, bez dodatkowego wezwania, w wysokości 40 Euro. Jeżeli koszty windykacji należności przekroczą tę kwotę, wierzycielowi przysługuje również zwrot tej nadwyżki.
Menu
