Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 14 marca 2014 r., sygn. III CZP 128/2013, stwierdził, że art. 1160 § 1 k.p.c. wprowadza co do zasady odrębność regulacji wszystkich zawiadomień pisemnych w postępowaniu przed sądem polubownym zezwalając samym stronom na uregulowanie tej materii, a art. 1160 § 4 k.p.c. przewiduje od tej zasady wyjątek tylko dla doręczeń dokonywanych przez sąd powszechny, który działa w związku z procesem arbitrażowym, brak dostatecznych podstaw, aby przez pisemne zawiadomienie, o którym mowa w art. 1160 k.p.c. nie rozumieć również wyroku sądu polubownego. Potwierdza to jednolity pogląd doktryny w tym względzie. Nie widać wobec tego dostatecznych podstaw do tego, aby do doręczeń wyroków sądów polubownych stosować regulację przewidzianą w art. 139 k.p.c. oraz rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym (Tekst jednolity: Dz. U. 2013 r. poz. 1350).
Menu
