Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 27 marca 2014 r., sygn. V CSK 356/2013, przyjął, że zasada swobody umów z art. 353[1] k.c. w sposób oczywisty pozwala stronom ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się naturze stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Sąd Najwyższy powiedział także, że kwestia czy doszło do świadomego zawarcia innej umowy, skoro strony uzgodniły wcześniej w odrębnym porozumieniu sposób dochodzenia między nimi do skutku poszczególnych transkacji, jest już problemem oceny konkretnych indywidualnych okoliczności danej sprawy.
Menu
