11 grudnia 2018 roku Sąd Najwyższy podjął uchwałę składu 7 sędziów, w którym rozstrzygnął wątpliwości dotyczących zagadnienia prawnego:
Czy odpis pisma procesowego wniesionego w toku procesu przez profesjonalnego pełnomocnika strony powodowej, które obejmuje rozszerzenie powództwa, podlega doręczeniu pełnomocnikowi strony przeciwnej w sposób przewidziany w art. 132 § 1 k.p.c., czy też znajduje do niego zastosowanie § 1 z ind. 1 tego przepisu, zobowiązujący pełnomocnika powoda do złożenia odpisu tego pisma w sądzie, w celu jego urzędowego doręczenia stronie przeciwnej?
O rozstrzygnięcie niniejszego zagadnienia prawnego wystąpiła pierwsza prezes SN Małgorzata Gersdorf.
Rozszerzenie powództwa, które jest przedmiotem rozważań obejmuje tzw. przedmiotową zmianę powództwa polegającą na rozszerzeniu żądania pozwu bądź na wystąpieniu z nowym żądaniem obok pierwotnie dochodzonego.
Należy podkreślić, że zmiana powództwa polegająca na żądaniu innego przedmiotu świadczenia zamiast pierwotnie dochodzonego pozwem, tj. zmiana jakościowa nie jest objęta rozważaniami sądu.
Sąd Najwyższy stwierdził, że odpis pisma procesowego zawierającego rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. Oznacza to, że w toku sprawy pismo procesowe zawierające przedmiotową zmianę powództwa nie będzie doręczane nawzajem bezpośrednio przez profesjonalnych pełnomocników.
Źródło:
uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt III CZP 31/18
Menu
